Peruaans Amazone avontuur
Door: Nathalie Beersma
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
30 Juni 2018 | Peru, Iquitos
Dinsdag 26 juni 2018
Het programma was als volgt:
10.00 uur: vlucht Lima – Iquitos
12.00 uur: aankomst Iquitos Airport
15.00 uur: aankomst Nauta en inscheping
16.00 uur: briefing schip en veiligheid
17.00 uur: excursie naar drierivierenpunt
19.00 uur: briefing dag 2
19.30 uur: diner
Het is enigszins chaotisch druk op het vliegveld van Lima; de rijen van de diverse gates, die zich rondom dezelfde hal bevinden, staan door elkaar. Ik vertrek met een bus naar het vliegtuig van LATAM Airlines. Vanuit mijn brede stoel in deze Airbus A320-200 zie ik beneden enkel de dichte groene deken van het regenwoud. En ineens doemt er na een kleine twee uur tussen de bomen, naast de brede bruine rivier, een nederzetting op: Iquitos, mijn bestemming. Er staat één klein luchthavengebouw. Ik mag er zelf vanaf het toestel heen lopen. Bij de enige bagageband die er is, staat het grote ontvangstcomité van Delfin Amazon Cruises mij al zeer enthousiast met een brede glimlach op te wachten in de nette kaki uniforms. Bij het betreden van de bus krijg ik een vochtig doekje en een lunchpakket met een wrap, een brownie, een appel en chips overhandigd. Het water in de glazen fles is heerlijk koud. Dan verlaat ik, tussen de tuktuks door rijdend, de ‘grote stad’. Er volgt een rit van anderhalf tot twee uur over een brede, goed geasfalteerde weg naar Nauta. Vanaf de voorste stoel heb ik een goed zicht op de jungle. Een mooie route waarbij enkele rode bruggen en visboerderijen worden gepasseerd.
Dan roept de gids ‘home sweet home’ en kijk ik snel richting de rivier, waar het mij welbekende luxe schip ligt afgemeerd. In de ontvangstruimte krijg ik een welkomstdrankje aangeboden, jus d’orange met ijs. Het ontbreken van muren, de rieten meubels en de tropische decoratie, het voelt Aziatisch aan, maar dan anders, dit zijn de Zuid-Amerikaanse tropen. De meters die de Delfin III van de oever af ligt, overbrug ik met de skiff, een vervoersmiddel dat ik de komende dagen nog veel zal gaan gebruiken. Het is tijd om mijn onderkomen te gaan ontdekken. Mijn suite, nummer 202, de voorste in de gang, naast de Owner’s Suite, maar ook de lounge en het Zonnedek met de jacuzzi, waar nu meteen al diverse kinderen in zijn gesprongen, het is alsof ik de foto’s ben ingestapt. Op het enorme bed ligt een van handdoeken gevouwen konijn, en ik kan kiezen uit maar liefst vier verschillende hoofdkussens. Alles is in de stijl van de Amazone: de kussenslopen en de loper op het bed, de kunst aan de muur, de bekleding van het bankje en het tapijt onder het tafeltje dat daarbij staat. Er hangt een heerlijke zoete wellnessgeur in de badkamer, waar het zeepbakje en de deurstopper zelfs een dier bevatten. Achterin bevindt zich de regenwoud-douche met houten wanden en bomen op de glazen deur. Het is allemaal te mooi om in gebruik te nemen. Een kluisje, zwemvesten, een strijkijzer met plank, een badjas, slippers, een tissuebox, wattenschijfjes en –staafjes en een haardroger (die later niet overbodig blijkt te zijn), niets ontbreekt en aan elk detail is gedacht.
Na een uur word ik verwacht voor de briefing over het schip en de veiligheid aan boord. De intrede van het einde van de dag is het startsein voor mijn eerste excursie. Ik stap in de boot met internationale gasten, waarvoor een Engelstalige gids is toegewezen. In de andere skiff zitten de Peruaanse gezinnen met een Spaanstalige gids. Varend op de samenvloeiing van de Amazone, de Marañon en de Ucayali word ik betoverd door de magische blauw met paarse en oranje lucht veroorzaakt door de zonsondergang. De meest iconische inwoners van de Amazone, de roze rivierdolfijnen, komen me meteen verwelkomen. Hun grijze soortgenoten en de parkieten doen hetzelfde. De onverwachtse verwennerij van wijn en een notenmix geserveerd in bladeren maakt deze ervaring toch wel tot de gedroomde kennismaking met het grootste regenwoud op aarde.
Terug aan boord luister ik naar wat de dag van morgen mij gaat brengen en geniet ik van bijzondere gerechten die zo mogelijk op een nog uitzonderlijkere wijze worden opgediend. Maar de verrassingen blijken nog niet op voor vandaag; wanneer ik wil gaan slapen, vind ik op mijn bed een verhaaltje met twee chocolaatjes erbij. Ondertussen is de Delfin III terug gevaren naar Nauta, de plek van de inscheping.
Woensdag 27 juni 2018
Het programma was als volgt:
06.00 uur: optionele skiff ride (vogelspotten)
07.30 uur: ontbijt
08.15 uur: uitdelen laarzen op onderste dek
08.30 uur: jungle wandeling
10.45 uur: terug aan boord
12.00 uur: kookdemonstratie ceviche
12.30 uur: lunch en siësta
14.30 uur: optioneel kajakken
16.00 uur: skiff excursie op de Yanayacu
18.00 uur: terug aan boord
19.00 uur: briefing dag 3 en crew introductie
19.30 uur: diner
We nemen deze dagen het ritme van de dieren aan, en dat betekent heel vroeg op om de fauna actief te zien. En ik word beloond. De Amerikaanse reuzenijsvogel, het doodshoofdaapje, de valk, de gier, de blauwgele ara en de jacana (Jezus Christ bird omdat hij over het water loopt) kan ik van mijn lijstje afvinken. Tijdens het ontbijt vertel ik samen met het Amerikaanse echtpaar en hun kleinzoon aan de anderen wat we hebben gezien. Met genoeg energie en gewapend met mijn laarzen, speciaal door de rederij verzorgd in de juiste maat, stap ik de skiff in voor een jungle wandeling. Over een trap van boomstammen loop ik circa vijftig meter omhoog. De ervaring van het horen van een onophoudelijk geluid tussen de bomen zonder leven te zien, en de daaropvolgende bevestiging van de miljoenen organismen die hier moeten zitten, klein maar ook groot, ongevaarlijk maar ook gevaarlijk, ver weg maar ook dichtbij, het beangstigt me. Als eerste kom ik een hagedis tegen. Niet veel later komt de lokale gids de bosjes uit en laat hij trots zijn vondst zien. Het is een enorme tarantula, kruipend op het blad in zijn handen. Een paar honderd meter verderop is het een prachtige gekleurde pijlgifkikker. Niet veel later roept hij wederom iets te hebben gespot, maar hij wil nog niet verklappen wat het is. Heel voorzichtig loop ik naar hem toe, een stuk van het pad af richting een watertje. Ik schrik heel even als ik daar een drie meter lange anaconda zie liggen. Het dier heeft zichzelf opgerold en is in een diepe slaap. Nadat ik gewend ben aan het idee kom ik dan ook vrij dichtbij. Desalniettemin vind ik het niet erg dat de ronde voltooid is. Onderaan de boomstammentrap hebben de lokale bewoners een kleine markt met handgemaakte decoratie opgezet.
Een loungebank of ligstoel bij de jacuzzi maar ook een kruk aan de bar zijn mijn favoriete zitplekken om de indrukken van de uitstapjes op me in te laten werken terwijl ik naar buiten kijk en me verbaas over de waanzinnige omgeving die aan mij voorbij trekt en de luxe en service op het schip. Regelmatig moet ik mezelf in de armen knijpen en laat ik het besef dat ik hier echt mag zijn tot me doordringen.
Een gesprek met Delfin-personeel leert mij dat de volledige bemanning uit Iquitos zelf komt. Ik begrijp meteen nog beter waarom de gidsen geen gidsen zijn, maar naturalisten. Omdat ze de omgeving op hun duim kennen, zien ze dieren die ik nooit had opgemerkt en weten ze alles van elk levend wezen hier.
Voorafgaand aan de lunch wordt gedemonstreerd hoe hét populairste gerecht van Peru wordt bereid. Na alpaca en cavia durf ik nu toch ook een klein hapje van deze rauwe vis gegaard in citroensap te proeven. En mijn conclusie is dat ik deze ceviche best vaker zou bestellen.
Na de lunch en de volgens de bemanning verplichte siësta worden de kajaks in het water gelegd. Even moet ik de kracht oproepen als ik ontdek dat ik alleen zal moeten peddelen nu de gehele rondreis me bovendien na tweeënhalve week best begint op te breken. Een paar meter onderweg blijkt het me echter verrassend goed af te gaan. Om me heen heerst er een complete stilte. Ik hoor enkel het rustgevende ritme van mijn peddels die het water wegduwen. De wetenschap dat gids Sandro achter mij op afstand een oogje in het zeil houdt, geeft mij een veilig gevoel. Na een half uur heb ik een andere kano bijgehaald. Met z’n drieën stellen wij onszelf ten doel om de Delfin III, die inmiddels alweer in zicht is, te bereiken voordat het uur voorbij is en wij worden opgepikt door de skiff. Ik ga voortvarend verder. Meerdere exemplaren van zowel de roze als de grijze variant van het altijd glimlachende zoogdier springen in het water voor me uit. Een keiharde regenbui komt uit het niets opzetten. De poncho’s die de gids vanuit de toegesnelde skiff komt aanbieden, komen te laat, maar het maakt de regenwoudbeleving wel compleet. Ik geniet ervan. Een honderd meter voor de Delfin III moet ik van Sandro helaas toch overstappen op de skiff om terug te gaan aan boord. Ik snel me naar mijn suite voor een extra keer douchen en omkleden zodat ik weer op tijd klaar kan staan voor de volgende excursie, om deze schone en droge kleding vervolgens door de poncho heen opnieuw nat te laten regenen. Reigers stijgen op volgorde vanaf beide oevers op en vliegen voor de boot uit. Een magisch natuurgezicht. Hoog in de bomen zie ik rode brulapen en luiaards.
Terwijl ik me klaarmaak voor het diner, ingelicht word over het programma van morgen en kennismaak met de gehele bemanning, begint de Delfin III aan het langste vaartraject van de cruise, waar het schip tot na 01.00 uur vannacht over zal doen.
Donderdag 28 juni 2018
Het programma was als volgt:
06.30 uur: wake-up call
07.00 uur: skiff excursie met ontbijt op skiff en zwemmen in Samiria met roze dolfijnen
10.30 uur: terug aan boord
11.30 uur: presentatie Amazone fruit
12.30 uur: lunch en siësta
15.00 uur: optioneel kajakken (Nauta Caño)
16.30 uur: skiff excursie met piranha’s vissen en nachtsafari (kaaimannen vangen)
19.00 uur: terug aan boord
19.45 uur: briefing dag 4
20.00 uur: diner
Met het opkomen van de zon geniet ik alweer van het verkoelende ochtendbriesje tijdens een ontspannen vaartocht met de skiff. Op mijn route kom ik de anioema (familie van de hoenderkoet) en een nieuw soort reiger tegen. Als bonus vliegt er ook nog een toekan over. De skiff wordt vastgeknoopt aan een tak en de boxen met lokale sappen, jus d’orange, melk, koffie, sandwiches met kip of kaas en tomaat, hard gekookte eieren, muffins en fruit met yoghurt of honing komen tevoorschijn. Dit ontbijt midden in de muisstille jungle in een bootje op het water is een ervaring om nooit te vergeten. Het zwemmen in de machtige Amazone-rivier met spelende roze dolfijnen om je heen kan hier even later aan worden toegevoegd.
Voordat ik aan tafel ga voor de lunch, maak ik in de lounge kennis met de meest bijzondere fruitsoorten uit de Amazone. Er volgt een ontspannen middag op de Delfin III. Voor de kinderen wordt er een tekenfilm getoond die veel weg heeft van Pieter Konijn. En er zijn deze week heel veel kinderen aan boord. Inmiddels weet ik dat de feestdag van St. Peter en St. Paul hiervoor de reden is, al besefte ik me bij het zien van alle jonge passagiers, veelal tussen de vijf en acht jaar, wel meteen dat er niets leukers is op die leeftijd dan dieren spotten in een spannende oerwoudomgeving, terwijl je tussendoor een duik kunt nemen in het zwembad. De kinderen zullen zich ook altijd kunnen vermaken met de spellen in de lounge, zoals Drie Op Een Rij en Scrabble. En willen ze even pauze, dan staat er permanent een pot met koekjes op de bar.
Het zakken van de zon is ook vandaag het moment om eropuit te trekken. De bruinrugtamarin is een nieuwe diersoort die ik vanaf nu ook met eigen ogen heb gezien. De skiff wordt na een uur varen bij een paar kleine bomen op de waterplanten stilgelegd. Een draadje met een klein stukje vlees aan een stok is mijn gereedschap voor het vangen van de meest beruchte vis. Zodra ik de hengel in het water steek, vindt er een heftige aanval op het aas plaats, net onder het wateroppervlak. Dit blijken gewone vissen die ik niet aan de haak krijg. Tegen het einde van het avontuur haal ik ineens iets met een rode buik naar boven: een piranha. Opeten kan ik hem helaas niet, want zodra hij het droge voelt, laat hij zich weer in het water vallen. Ik had echter wel genoeg salade gevangen...
Inmiddels is de adembenemende oranje gloed verandert in een obscure duisternis. De lamp gaat aan waarmee het volgende bedenkelijke schepsel met vlijmscherpe tanden zal worden opgespoord. Er wordt geseind. De motoren gaan uit. Terwijl de boot nog langzaam vooruit blijft drijven, duikt Sandro op zijn buik en grijpt in het water. Hij draait zich om en houdt een zwarte kaaiman vlak voor mijn gezicht. Ik deins achteruit maar durf het beest al een seconde later in de ogen te kijken. Een avontuur dat je wist dat zou komen, maar waar je toch nooit helemaal op voorbereid bent.
Op de weg terug naar het grote schip luister ik naar het onophoudelijke lawaai dat de symfonie van de jungle wordt genoemd, met de duizenden heldere sterren en vuurvliegjes als enige lichtbronnen. Een betoverende afsluiting van de dag.
Vrijdag 29 juni 2018
Het programma was als volgt:
06.00 uur: optionele skiff ride (vogelspotten)
07.30 uur: ontbijt
08.30 uur: excursie bezoek San Francisco
10.30 uur: terug aan boord
11.30 uur: demonstratie origami handdoeken vouwen
12.00 uur: demonstratie pisco sour maken
12.30 uur: lunch en siësta
14.00 uur: film ‘Rivers Of The Sun’
15.30 uur: excursie naar de waterlelies
18.00 uur: terug aan boord
18.45 uur: briefing ontscheping
19.00 uur: diner
20.30 uur: muziek in de lounge
In alle vroegte krijg ik een privé skiff ride; de andere internationale passagiers hebben besloten iets langer te slapen. Sandro neemt me mee naar een prachtige plek met ontelbare reigers en enkele exemplaren van zeldzame vogels. De weerspiegeling van de bomen in het water is perfect, zoals ik de afgelopen dagen al vaker heb mogen meemaken.
Na het ontbijt word ik met de skiff naar de overkant van de rivier gebracht voor een culturele excursie naar de lokale gemeenschap San Francisco. De kinderen ontvangen me met open armen. De bewoners van het dorp tonen maar al te graag hun huizen en ambachten, zoals de vervaardiging van bladerdaken en manden. Bij het laatste huis dat ik binnenga, wonen de mensen samen met een luiaard en meerdere soorten apen, die ook de kast of een pan geschikt achten om in te zitten. Bij de steiger is ondertussen een markt opgebouwd. Het hele dorp is uitgelopen. Hier kunnen de leuke dieren worden gekocht die tijdens de maaltijden op de Delfin III op tafel staan. Het bezoek wordt afgesloten met muziek en dans in Afrikaans aandoende klederdracht. De volgende cruise zal één van de andere dorpjes worden aangedaan, zodat ze allemaal evenveel steun krijgen van Delfin Amazon Cruises.
Om 11.30 uur laten de mannen die alle suites perfect verzorgen vol enthousiasme zien hoe ze een konijn, schildpad, olifant of schorpioen van handdoeken maken. Al even gepassioneerd geven de barmannen vervolgens een workshop in het vervaardigen van het populairste drankje van Peru: pisco sour. Aan het begin van de middag bewonder ik met het onverwachtse extraatje van vandaag (popcorn) de film ‘Rivers Of The Sun’. Ik fascineer me over het immense verschil in waterstand tussen het droge en natte seizoen, en hoe dieren zich hier al dan niet aan weten aan te passen.
Wanneer ik in de skiff zit voor de middagexcursie, is dit verschil ook weer goed zichtbaar. Nogmaals wordt er gewezen op de onderscheidende kleur van de onderste drie meter van de bomen. Het geeft de waterlijn van nog maar drie weken geleden aan. De skiff komt met moeite door de ondiepe rivier heen en moet dan tweehonderd meter eerder aanleggen dan normaal. De tocht gaat te voet verder. Via een pad van planken en langs een heel dichtbij zittende toekan bereik ik de twee meter grote waterlelies. Het is bijna niet voor te stellen dat een kind van veertig kilo hier op kan staan.
De schemering zet in. Een rivierotter, wolapen en een paar vechtende Amerikaanse schaarbekken is wat ik tegenkom langs de rivier de Yarapa op de laatste vaartocht met de skiff. Na de Ucayali aan het einde van de morgen is het nu de Marañon die de Delfin III bevaart zodra iedereen aan boord is.
Deze laatste avond besluit ik, in tegenstelling tot alle andere avonden, nog wel plaats te nemen in de lounge, ook om de fooi en de ingevulde enquête in de doos op de bar te doen. Ik voel me gevleid wanneer gids Adonay aanbiedt om speciaal voor mij een liedje te zingen. Het leidt ertoe dat ik een uur lang op de eerste rij geniet van Spaanstalige zang en gitaarmuziek van Adonay, ondersteund door de echte Peruaanse ritmes van de cajón bespeeld door Cruise Director Christian. Weemoedig keer ik terug naar mijn suite voor de laatste nacht in dit fijne land met deze lieve mensen. Het zal ongetwijfeld nog lang onrustig zijn gebleven in de bar, die open is van 05.30 uur tot ‘the last man standing’ en waar alleen het exclusieve cusqueña negra bier en wijn buiten de lunch en het diner om níet inbegrepen is.
Zaterdag 30 juni 2018
Het programma was als volgt:
07.30 uur: ontbijt
08.30 uur: ontscheping
10.00 uur: bezoek Manatee Rescue Centre
11.00 uur: aankomst Iquitos Airport
13.00 uur: vlucht Iquitos – Lima
14.45 uur: aankomst Lima
Met pijn in het hart maar vol onvergetelijke herinneringen en ontmoetingen neem ik afscheid van mijn ‘home sweet home’ en de bemanning. De bus rijdt dezelfde route terug naar Iquitos. Vlak voor het vliegveld maak ik nog een laatste stop bij het Manatee Rescue Centre, waar niet alleen lamantijnen (zeekoeien) worden opgevangen, maar ook bijvoorbeeld apen, schildpadden en papegaaien. De gids vertelt overtuigend over het belang van de zorg die hier wordt geboden. Nog maar vijftien minuten verderop ligt de luchthaven van Iquitos. Bij een van de weinige incheckbalies geef ik mijn koffer af op vertoon van de instapkaart die Delfin Amazon Cruises al voor mij heeft geregeld. Deze topservice van het eerste tot het laatste moment eindigt met een lunchpakket vergelijkbaar met die op de eerste dag. Ik word nog gerustgesteld dat zelfs de fles water bij deze binnenlandse vlucht mee mag door de douane. Er zijn maar twee handbagagescanners en er is maar één gate, dus tijd en moeite kost het halen van de vlucht niet. Redelijk op schema zie ik het vliegtuig van LATAM Airlines landen. Het toestel wordt op de plaat gezet en ik kan instappen. Terug naar Lima, de grote en chaotische hoofdstad; terug naar de beschaving.
Het programma was als volgt:
10.00 uur: vlucht Lima – Iquitos
12.00 uur: aankomst Iquitos Airport
15.00 uur: aankomst Nauta en inscheping
16.00 uur: briefing schip en veiligheid
17.00 uur: excursie naar drierivierenpunt
19.00 uur: briefing dag 2
19.30 uur: diner
Het is enigszins chaotisch druk op het vliegveld van Lima; de rijen van de diverse gates, die zich rondom dezelfde hal bevinden, staan door elkaar. Ik vertrek met een bus naar het vliegtuig van LATAM Airlines. Vanuit mijn brede stoel in deze Airbus A320-200 zie ik beneden enkel de dichte groene deken van het regenwoud. En ineens doemt er na een kleine twee uur tussen de bomen, naast de brede bruine rivier, een nederzetting op: Iquitos, mijn bestemming. Er staat één klein luchthavengebouw. Ik mag er zelf vanaf het toestel heen lopen. Bij de enige bagageband die er is, staat het grote ontvangstcomité van Delfin Amazon Cruises mij al zeer enthousiast met een brede glimlach op te wachten in de nette kaki uniforms. Bij het betreden van de bus krijg ik een vochtig doekje en een lunchpakket met een wrap, een brownie, een appel en chips overhandigd. Het water in de glazen fles is heerlijk koud. Dan verlaat ik, tussen de tuktuks door rijdend, de ‘grote stad’. Er volgt een rit van anderhalf tot twee uur over een brede, goed geasfalteerde weg naar Nauta. Vanaf de voorste stoel heb ik een goed zicht op de jungle. Een mooie route waarbij enkele rode bruggen en visboerderijen worden gepasseerd.
Dan roept de gids ‘home sweet home’ en kijk ik snel richting de rivier, waar het mij welbekende luxe schip ligt afgemeerd. In de ontvangstruimte krijg ik een welkomstdrankje aangeboden, jus d’orange met ijs. Het ontbreken van muren, de rieten meubels en de tropische decoratie, het voelt Aziatisch aan, maar dan anders, dit zijn de Zuid-Amerikaanse tropen. De meters die de Delfin III van de oever af ligt, overbrug ik met de skiff, een vervoersmiddel dat ik de komende dagen nog veel zal gaan gebruiken. Het is tijd om mijn onderkomen te gaan ontdekken. Mijn suite, nummer 202, de voorste in de gang, naast de Owner’s Suite, maar ook de lounge en het Zonnedek met de jacuzzi, waar nu meteen al diverse kinderen in zijn gesprongen, het is alsof ik de foto’s ben ingestapt. Op het enorme bed ligt een van handdoeken gevouwen konijn, en ik kan kiezen uit maar liefst vier verschillende hoofdkussens. Alles is in de stijl van de Amazone: de kussenslopen en de loper op het bed, de kunst aan de muur, de bekleding van het bankje en het tapijt onder het tafeltje dat daarbij staat. Er hangt een heerlijke zoete wellnessgeur in de badkamer, waar het zeepbakje en de deurstopper zelfs een dier bevatten. Achterin bevindt zich de regenwoud-douche met houten wanden en bomen op de glazen deur. Het is allemaal te mooi om in gebruik te nemen. Een kluisje, zwemvesten, een strijkijzer met plank, een badjas, slippers, een tissuebox, wattenschijfjes en –staafjes en een haardroger (die later niet overbodig blijkt te zijn), niets ontbreekt en aan elk detail is gedacht.
Na een uur word ik verwacht voor de briefing over het schip en de veiligheid aan boord. De intrede van het einde van de dag is het startsein voor mijn eerste excursie. Ik stap in de boot met internationale gasten, waarvoor een Engelstalige gids is toegewezen. In de andere skiff zitten de Peruaanse gezinnen met een Spaanstalige gids. Varend op de samenvloeiing van de Amazone, de Marañon en de Ucayali word ik betoverd door de magische blauw met paarse en oranje lucht veroorzaakt door de zonsondergang. De meest iconische inwoners van de Amazone, de roze rivierdolfijnen, komen me meteen verwelkomen. Hun grijze soortgenoten en de parkieten doen hetzelfde. De onverwachtse verwennerij van wijn en een notenmix geserveerd in bladeren maakt deze ervaring toch wel tot de gedroomde kennismaking met het grootste regenwoud op aarde.
Terug aan boord luister ik naar wat de dag van morgen mij gaat brengen en geniet ik van bijzondere gerechten die zo mogelijk op een nog uitzonderlijkere wijze worden opgediend. Maar de verrassingen blijken nog niet op voor vandaag; wanneer ik wil gaan slapen, vind ik op mijn bed een verhaaltje met twee chocolaatjes erbij. Ondertussen is de Delfin III terug gevaren naar Nauta, de plek van de inscheping.
Woensdag 27 juni 2018
Het programma was als volgt:
06.00 uur: optionele skiff ride (vogelspotten)
07.30 uur: ontbijt
08.15 uur: uitdelen laarzen op onderste dek
08.30 uur: jungle wandeling
10.45 uur: terug aan boord
12.00 uur: kookdemonstratie ceviche
12.30 uur: lunch en siësta
14.30 uur: optioneel kajakken
16.00 uur: skiff excursie op de Yanayacu
18.00 uur: terug aan boord
19.00 uur: briefing dag 3 en crew introductie
19.30 uur: diner
We nemen deze dagen het ritme van de dieren aan, en dat betekent heel vroeg op om de fauna actief te zien. En ik word beloond. De Amerikaanse reuzenijsvogel, het doodshoofdaapje, de valk, de gier, de blauwgele ara en de jacana (Jezus Christ bird omdat hij over het water loopt) kan ik van mijn lijstje afvinken. Tijdens het ontbijt vertel ik samen met het Amerikaanse echtpaar en hun kleinzoon aan de anderen wat we hebben gezien. Met genoeg energie en gewapend met mijn laarzen, speciaal door de rederij verzorgd in de juiste maat, stap ik de skiff in voor een jungle wandeling. Over een trap van boomstammen loop ik circa vijftig meter omhoog. De ervaring van het horen van een onophoudelijk geluid tussen de bomen zonder leven te zien, en de daaropvolgende bevestiging van de miljoenen organismen die hier moeten zitten, klein maar ook groot, ongevaarlijk maar ook gevaarlijk, ver weg maar ook dichtbij, het beangstigt me. Als eerste kom ik een hagedis tegen. Niet veel later komt de lokale gids de bosjes uit en laat hij trots zijn vondst zien. Het is een enorme tarantula, kruipend op het blad in zijn handen. Een paar honderd meter verderop is het een prachtige gekleurde pijlgifkikker. Niet veel later roept hij wederom iets te hebben gespot, maar hij wil nog niet verklappen wat het is. Heel voorzichtig loop ik naar hem toe, een stuk van het pad af richting een watertje. Ik schrik heel even als ik daar een drie meter lange anaconda zie liggen. Het dier heeft zichzelf opgerold en is in een diepe slaap. Nadat ik gewend ben aan het idee kom ik dan ook vrij dichtbij. Desalniettemin vind ik het niet erg dat de ronde voltooid is. Onderaan de boomstammentrap hebben de lokale bewoners een kleine markt met handgemaakte decoratie opgezet.
Een loungebank of ligstoel bij de jacuzzi maar ook een kruk aan de bar zijn mijn favoriete zitplekken om de indrukken van de uitstapjes op me in te laten werken terwijl ik naar buiten kijk en me verbaas over de waanzinnige omgeving die aan mij voorbij trekt en de luxe en service op het schip. Regelmatig moet ik mezelf in de armen knijpen en laat ik het besef dat ik hier echt mag zijn tot me doordringen.
Een gesprek met Delfin-personeel leert mij dat de volledige bemanning uit Iquitos zelf komt. Ik begrijp meteen nog beter waarom de gidsen geen gidsen zijn, maar naturalisten. Omdat ze de omgeving op hun duim kennen, zien ze dieren die ik nooit had opgemerkt en weten ze alles van elk levend wezen hier.
Voorafgaand aan de lunch wordt gedemonstreerd hoe hét populairste gerecht van Peru wordt bereid. Na alpaca en cavia durf ik nu toch ook een klein hapje van deze rauwe vis gegaard in citroensap te proeven. En mijn conclusie is dat ik deze ceviche best vaker zou bestellen.
Na de lunch en de volgens de bemanning verplichte siësta worden de kajaks in het water gelegd. Even moet ik de kracht oproepen als ik ontdek dat ik alleen zal moeten peddelen nu de gehele rondreis me bovendien na tweeënhalve week best begint op te breken. Een paar meter onderweg blijkt het me echter verrassend goed af te gaan. Om me heen heerst er een complete stilte. Ik hoor enkel het rustgevende ritme van mijn peddels die het water wegduwen. De wetenschap dat gids Sandro achter mij op afstand een oogje in het zeil houdt, geeft mij een veilig gevoel. Na een half uur heb ik een andere kano bijgehaald. Met z’n drieën stellen wij onszelf ten doel om de Delfin III, die inmiddels alweer in zicht is, te bereiken voordat het uur voorbij is en wij worden opgepikt door de skiff. Ik ga voortvarend verder. Meerdere exemplaren van zowel de roze als de grijze variant van het altijd glimlachende zoogdier springen in het water voor me uit. Een keiharde regenbui komt uit het niets opzetten. De poncho’s die de gids vanuit de toegesnelde skiff komt aanbieden, komen te laat, maar het maakt de regenwoudbeleving wel compleet. Ik geniet ervan. Een honderd meter voor de Delfin III moet ik van Sandro helaas toch overstappen op de skiff om terug te gaan aan boord. Ik snel me naar mijn suite voor een extra keer douchen en omkleden zodat ik weer op tijd klaar kan staan voor de volgende excursie, om deze schone en droge kleding vervolgens door de poncho heen opnieuw nat te laten regenen. Reigers stijgen op volgorde vanaf beide oevers op en vliegen voor de boot uit. Een magisch natuurgezicht. Hoog in de bomen zie ik rode brulapen en luiaards.
Terwijl ik me klaarmaak voor het diner, ingelicht word over het programma van morgen en kennismaak met de gehele bemanning, begint de Delfin III aan het langste vaartraject van de cruise, waar het schip tot na 01.00 uur vannacht over zal doen.
Donderdag 28 juni 2018
Het programma was als volgt:
06.30 uur: wake-up call
07.00 uur: skiff excursie met ontbijt op skiff en zwemmen in Samiria met roze dolfijnen
10.30 uur: terug aan boord
11.30 uur: presentatie Amazone fruit
12.30 uur: lunch en siësta
15.00 uur: optioneel kajakken (Nauta Caño)
16.30 uur: skiff excursie met piranha’s vissen en nachtsafari (kaaimannen vangen)
19.00 uur: terug aan boord
19.45 uur: briefing dag 4
20.00 uur: diner
Met het opkomen van de zon geniet ik alweer van het verkoelende ochtendbriesje tijdens een ontspannen vaartocht met de skiff. Op mijn route kom ik de anioema (familie van de hoenderkoet) en een nieuw soort reiger tegen. Als bonus vliegt er ook nog een toekan over. De skiff wordt vastgeknoopt aan een tak en de boxen met lokale sappen, jus d’orange, melk, koffie, sandwiches met kip of kaas en tomaat, hard gekookte eieren, muffins en fruit met yoghurt of honing komen tevoorschijn. Dit ontbijt midden in de muisstille jungle in een bootje op het water is een ervaring om nooit te vergeten. Het zwemmen in de machtige Amazone-rivier met spelende roze dolfijnen om je heen kan hier even later aan worden toegevoegd.
Voordat ik aan tafel ga voor de lunch, maak ik in de lounge kennis met de meest bijzondere fruitsoorten uit de Amazone. Er volgt een ontspannen middag op de Delfin III. Voor de kinderen wordt er een tekenfilm getoond die veel weg heeft van Pieter Konijn. En er zijn deze week heel veel kinderen aan boord. Inmiddels weet ik dat de feestdag van St. Peter en St. Paul hiervoor de reden is, al besefte ik me bij het zien van alle jonge passagiers, veelal tussen de vijf en acht jaar, wel meteen dat er niets leukers is op die leeftijd dan dieren spotten in een spannende oerwoudomgeving, terwijl je tussendoor een duik kunt nemen in het zwembad. De kinderen zullen zich ook altijd kunnen vermaken met de spellen in de lounge, zoals Drie Op Een Rij en Scrabble. En willen ze even pauze, dan staat er permanent een pot met koekjes op de bar.
Het zakken van de zon is ook vandaag het moment om eropuit te trekken. De bruinrugtamarin is een nieuwe diersoort die ik vanaf nu ook met eigen ogen heb gezien. De skiff wordt na een uur varen bij een paar kleine bomen op de waterplanten stilgelegd. Een draadje met een klein stukje vlees aan een stok is mijn gereedschap voor het vangen van de meest beruchte vis. Zodra ik de hengel in het water steek, vindt er een heftige aanval op het aas plaats, net onder het wateroppervlak. Dit blijken gewone vissen die ik niet aan de haak krijg. Tegen het einde van het avontuur haal ik ineens iets met een rode buik naar boven: een piranha. Opeten kan ik hem helaas niet, want zodra hij het droge voelt, laat hij zich weer in het water vallen. Ik had echter wel genoeg salade gevangen...
Inmiddels is de adembenemende oranje gloed verandert in een obscure duisternis. De lamp gaat aan waarmee het volgende bedenkelijke schepsel met vlijmscherpe tanden zal worden opgespoord. Er wordt geseind. De motoren gaan uit. Terwijl de boot nog langzaam vooruit blijft drijven, duikt Sandro op zijn buik en grijpt in het water. Hij draait zich om en houdt een zwarte kaaiman vlak voor mijn gezicht. Ik deins achteruit maar durf het beest al een seconde later in de ogen te kijken. Een avontuur dat je wist dat zou komen, maar waar je toch nooit helemaal op voorbereid bent.
Op de weg terug naar het grote schip luister ik naar het onophoudelijke lawaai dat de symfonie van de jungle wordt genoemd, met de duizenden heldere sterren en vuurvliegjes als enige lichtbronnen. Een betoverende afsluiting van de dag.
Vrijdag 29 juni 2018
Het programma was als volgt:
06.00 uur: optionele skiff ride (vogelspotten)
07.30 uur: ontbijt
08.30 uur: excursie bezoek San Francisco
10.30 uur: terug aan boord
11.30 uur: demonstratie origami handdoeken vouwen
12.00 uur: demonstratie pisco sour maken
12.30 uur: lunch en siësta
14.00 uur: film ‘Rivers Of The Sun’
15.30 uur: excursie naar de waterlelies
18.00 uur: terug aan boord
18.45 uur: briefing ontscheping
19.00 uur: diner
20.30 uur: muziek in de lounge
In alle vroegte krijg ik een privé skiff ride; de andere internationale passagiers hebben besloten iets langer te slapen. Sandro neemt me mee naar een prachtige plek met ontelbare reigers en enkele exemplaren van zeldzame vogels. De weerspiegeling van de bomen in het water is perfect, zoals ik de afgelopen dagen al vaker heb mogen meemaken.
Na het ontbijt word ik met de skiff naar de overkant van de rivier gebracht voor een culturele excursie naar de lokale gemeenschap San Francisco. De kinderen ontvangen me met open armen. De bewoners van het dorp tonen maar al te graag hun huizen en ambachten, zoals de vervaardiging van bladerdaken en manden. Bij het laatste huis dat ik binnenga, wonen de mensen samen met een luiaard en meerdere soorten apen, die ook de kast of een pan geschikt achten om in te zitten. Bij de steiger is ondertussen een markt opgebouwd. Het hele dorp is uitgelopen. Hier kunnen de leuke dieren worden gekocht die tijdens de maaltijden op de Delfin III op tafel staan. Het bezoek wordt afgesloten met muziek en dans in Afrikaans aandoende klederdracht. De volgende cruise zal één van de andere dorpjes worden aangedaan, zodat ze allemaal evenveel steun krijgen van Delfin Amazon Cruises.
Om 11.30 uur laten de mannen die alle suites perfect verzorgen vol enthousiasme zien hoe ze een konijn, schildpad, olifant of schorpioen van handdoeken maken. Al even gepassioneerd geven de barmannen vervolgens een workshop in het vervaardigen van het populairste drankje van Peru: pisco sour. Aan het begin van de middag bewonder ik met het onverwachtse extraatje van vandaag (popcorn) de film ‘Rivers Of The Sun’. Ik fascineer me over het immense verschil in waterstand tussen het droge en natte seizoen, en hoe dieren zich hier al dan niet aan weten aan te passen.
Wanneer ik in de skiff zit voor de middagexcursie, is dit verschil ook weer goed zichtbaar. Nogmaals wordt er gewezen op de onderscheidende kleur van de onderste drie meter van de bomen. Het geeft de waterlijn van nog maar drie weken geleden aan. De skiff komt met moeite door de ondiepe rivier heen en moet dan tweehonderd meter eerder aanleggen dan normaal. De tocht gaat te voet verder. Via een pad van planken en langs een heel dichtbij zittende toekan bereik ik de twee meter grote waterlelies. Het is bijna niet voor te stellen dat een kind van veertig kilo hier op kan staan.
De schemering zet in. Een rivierotter, wolapen en een paar vechtende Amerikaanse schaarbekken is wat ik tegenkom langs de rivier de Yarapa op de laatste vaartocht met de skiff. Na de Ucayali aan het einde van de morgen is het nu de Marañon die de Delfin III bevaart zodra iedereen aan boord is.
Deze laatste avond besluit ik, in tegenstelling tot alle andere avonden, nog wel plaats te nemen in de lounge, ook om de fooi en de ingevulde enquête in de doos op de bar te doen. Ik voel me gevleid wanneer gids Adonay aanbiedt om speciaal voor mij een liedje te zingen. Het leidt ertoe dat ik een uur lang op de eerste rij geniet van Spaanstalige zang en gitaarmuziek van Adonay, ondersteund door de echte Peruaanse ritmes van de cajón bespeeld door Cruise Director Christian. Weemoedig keer ik terug naar mijn suite voor de laatste nacht in dit fijne land met deze lieve mensen. Het zal ongetwijfeld nog lang onrustig zijn gebleven in de bar, die open is van 05.30 uur tot ‘the last man standing’ en waar alleen het exclusieve cusqueña negra bier en wijn buiten de lunch en het diner om níet inbegrepen is.
Zaterdag 30 juni 2018
Het programma was als volgt:
07.30 uur: ontbijt
08.30 uur: ontscheping
10.00 uur: bezoek Manatee Rescue Centre
11.00 uur: aankomst Iquitos Airport
13.00 uur: vlucht Iquitos – Lima
14.45 uur: aankomst Lima
Met pijn in het hart maar vol onvergetelijke herinneringen en ontmoetingen neem ik afscheid van mijn ‘home sweet home’ en de bemanning. De bus rijdt dezelfde route terug naar Iquitos. Vlak voor het vliegveld maak ik nog een laatste stop bij het Manatee Rescue Centre, waar niet alleen lamantijnen (zeekoeien) worden opgevangen, maar ook bijvoorbeeld apen, schildpadden en papegaaien. De gids vertelt overtuigend over het belang van de zorg die hier wordt geboden. Nog maar vijftien minuten verderop ligt de luchthaven van Iquitos. Bij een van de weinige incheckbalies geef ik mijn koffer af op vertoon van de instapkaart die Delfin Amazon Cruises al voor mij heeft geregeld. Deze topservice van het eerste tot het laatste moment eindigt met een lunchpakket vergelijkbaar met die op de eerste dag. Ik word nog gerustgesteld dat zelfs de fles water bij deze binnenlandse vlucht mee mag door de douane. Er zijn maar twee handbagagescanners en er is maar één gate, dus tijd en moeite kost het halen van de vlucht niet. Redelijk op schema zie ik het vliegtuig van LATAM Airlines landen. Het toestel wordt op de plaat gezet en ik kan instappen. Terug naar Lima, de grote en chaotische hoofdstad; terug naar de beschaving.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
