Ik heb nog veel meer beleefd in Sydney!

Hallo lezers,

Ik heb nog veel meer beleefd in Sydney!

Zaterdag 13 juli. Ik loop door de buitenwijk Surry Hills. Aan de andere kant van deze wijk denk ik Paddington in te gaan. Er stopt een bus. De chauffeur doet me realiseren dat ik verkeerd ben gelopen. Hij wijst naar de bushalte aan de overkant. Daar vertrekken de bussen naar mijn bestemming, de Paddington Markets. Na de markt steek ik de drukke Oxford Street over en duik de verlaten zijstraten in, op zoek naar Paddington Street. Als ik de hoek van deze straat bereik, zie ik meteen waarom ikdoor deze straat wilde lopen. De straat is gevuld met prachtige Victoriaanse huizen.Ik vind mijn weg terug naar Oxford Street, waar ik de bus neem naar Circular Quay. Ik loop naar het Museum of Contemporary Art. Het museum is zeer ruim opgezet in grote witte gangen en ruimtes. Het is met recht eigentijdse kunst.
Een nieuwe dag breekt aan. Vandaag ga ik naar het strand. Sydney heeft 70 stranden, dus er zijn er genoeg om uit te kiezen. Maar ik kies, zoals altijd, voor het beste: Bondi Beach. Ik loop naar beneden en kijk naar de surfers die wel zo gek zijn zich in dit gevaarlijke water te wagen. Hoewel het verrassend rustig is op dit populairste strand van Sydney, word ik ondergedompeld in de Australische strand- en surfcultuur. Ook midden in de winter is het bikiniweer.Als ik het hele strand over ben gelopen ga ik richting de Bondi Markets. Daarna volg ik de boulevard, met natuurlijk niets anders dan surfwinkels en winkels met alles wat je verder nodig hebt op het strand. Dan begin ik aan een prachtige wandeling langs de kust. Ik kan het niet anders omschrijven dan de Great Ocean Road te voet. Het is druk, vooral met hardlopers. Via Tamarama Beach bereik ik Bronte Beach. Strand geeft me pas echt het vakantiegevoel. In het parkje achter dit strand heeft de lokale bevolking quality time met de familie op deze zondagmiddag. Na Bronte Beach loop ik langs een begraafplaats, waarna Clovelly Beach volgt. Elk strandje heeft een zwembad direct aan het strand. De kleintjes kunnen hier veilig zwemmen. Bovenop de rotsen kijk ik over de gladde oceaan. Ver aan de andere kant van dat immense water is mijn eigenlijke thuisfront met Nederlandse vrienden en familie. Dan bereik ik mijn eindbestemming Coogee Beach, het zesde en mijn laatste van de 70 stranden.
Maandag 15 juli. De temperatuur is perfect voor een dagje topsportherinneringen.Gewapend met de kaart van het Olympisch park ga ik eerst richting de Sydney Showground. Naast dit stadion zie ik `The Stables’. De paardensport was hier destijds gehuisvest. Ik loop door naar deDome en de Allphones Arena. Hier werden in 2000de turnwedstrijden gehouden. Een ereronde rond het officiële Olympisch Stadion van toen volgt. Dan ga ik op naar de plekken waar de hoofdacts werden opgevoerd door Nederland. Ik passeer het verlaten atletiekcentrum. Zo bereik ik de ingang van het Aquatic Centre, het zwembad dat Inge de Bruijn en Pieter van den Hoogenband domineerden. Het is even wachten, maar dan mag ik binnen kijken. In de gang zijn hun topprestaties vereeuwigd in de vorm van een T-shirt en foto’s. En wie je het ook vraagt, iedereen hier kent deze twee kanjers. De volgende sporthal is het Sports Centre. Als ik binnenloop, geloof ik mijn ogen en oren niet. Ik vraag de medewerker wat er aan de gang is. De Australische kampioenschappen turnen! Ik overweeg sterk om nog naar een topwedstrijd te gaan, maar ik besluit in ieder geval vandaag door te gaan met het bezichtigen van de rest van het Olympisch park. Ik loop even door het tenniscomplex. Dan is het tijd om terug te keren naar het ANZ Stadion voor een tour. Ik krijg echt alles te zien, inclusief de ruimtes voor leden en de commentaarhokjes van de radio en televisie. Ik mag uit de catacomben rennen onder het luid gejuich van het publiek. Aan het einde staat het erepodium.Ten slotte breng ik nog een bliksembezoek aan het hockeyveld, waar beide Nederlandse teams een medaille wonnen.
Te vroeg begin ik mijn wandeling door de stad. In Hyde Park staat de Anzac War Memorial, net een kubusvormige kerk zonder klokkentoren.Het Australian Museum aan de rand van het park bekijk ik alleen van buiten. Ik loop recht op de immense St. Mary’sCathedral af. Op de een of andere manier lijken de meeste kathedralen op de Notre Dame. Dan volgen de Hyde Park Barracks. Naast de barakken staat een gebouw dat vroeger een muntfabriek was. Nu is het witte complex gevuld met kantoren. Ik ga naar de volgende deur. Dit is het Sydney Hospital. Ik passeer het Parliament House en kom dan bij de staatbibliotheek van New South Wales. Ik ben net op tijd voor een tour. We starten in het oudste gedeelte. Ik mag even naar binnen gluren in de oude leesruimte. De hele ruimte staat vol boekenkasten met ontelbare versies van maar één boek. Nee, het is niet de Bijbel. Het is Don Quixote. Aan de andere kant van dit deel van de bibliotheek is een speciale kamer voor Shakespeare. Na de tour loop ikdoor een volgend parkje genaamd The Domain, naar de Art Gallery of New South Wales. Het museum is zo groot dat ik besluit me te beperken tot een rondleiding door de etage met de eigentijdse kunst. Ik wil dan verder noordwaarts naar MrsMacquarie’s Point. Ik loop langs het water, waar ik foto’s maak van het operahuis én de brug. Deze `boulevard’ is overspoeld door hardlopers. Ik ga even op MrsMacquarie’s Chair zitten. Dan loop ik terug. Ik ga mijn derde Royal BotanicGardens in. Ook deze tuinen in Sydney zijn prachtig aangelegd. Ik vind uiteindelijk mijn weg naar het Sydney Conservatorium of Music en het Government House.
Als ik de deur achter me dicht trek, lacht de zon me breed toe. Het is als een gift en een afscheidsgroet. Nog één keer ga ik de stad in. Ik begin om de hoek bij Paddy’s Markets. Na de eerste kraampjes verdwaal ik al. Als ik na even tot de conclusie kom dat ik alles gezien moet hebben, ga ik de roltrap op. Ik ga doen waar vrouwen goed in zijn: winkelen. Eenmaal weer buiten loop ik rond in DarlingHarbour, langs het Sydney Entertainment Centre. Ik bereik dan de Chinese Garden of Friendship en daarna Tumbalong Park. Wat een gezelligheid hier. Ik volg de weg naar de haven en loop over de kade. De terrasjes zitten vol. Ik koop een kaartje voor het National Maritime Museum. Ik beklim eerst de vuurtoren. Er liggen verschillende boten die bij het museum horen. Ik begin met de James Craig. Hierna ga ik naar een boot die iedereen wel kent. Het is James (Captain) Cook’s HMB Endeavour. Wat stoer dat ik daar nu op mag. Ik ga ook even aan het roer staan. Ik ben wel tot de conclusie gekomen dat ik nooit voor zo’n lange tijd op een boot ga wonen. Het is allemaal heel krap. En dat vind zelfs ik. Ook de onderzeeër en de H.M.A.S. Vampire zijn niets voor mij. Na deze vloot moet ik nog aan het daadwerkelijke museum beginnen. Dat is zeer professioneel aangepakt. Het is net een scheepsdok vol geschiedenis.
En nu laat ik deze `stad van mijn dromen’ achter me en vlieg ik verder langs de kust naar de derde stad van Australië, maar de populairste in een van de staten waar ik nog niet ben geweest. Tot mijn volgende reisverslag!