Sighseeing, sport, natuur en penguins: Melbourne

Hallo lezers,

Voor degenen die moeite hebben met de kaart van Australië of niet hebben gezien vanuit welke plaats ik mijn vorige blog heb gepost, ik heb vijf dagen doorgebracht in…Melbourne!
Vrijdagmorgen was het tijd voor een eerste échte kennismaking met de grote stad nu het licht was. Ik besloot dat ik me het beste kon oriënteren tijdens een gratis stadswandeling. Een lokale bewoner nam me mee door de onbekende straatjes van Melbourne met street art. Ik zag echter ook al een aantal van de grootste highlights van Melbourne. Via Melbourne’s galerijen en het stadhuis kwamen we bij Federation Square en het imposante, gouden Flinders Street Station. De wandeling eindigde aan de rivier de Yarra met een prachtig panorama uitzicht. Ik besloot het hogerop te zoeken en ging in 38 seconden naar het dak van de Eureka Tower, de hoogste uitkijktoren op het zuidelijk halfrond met vanzelfsprekend de beste uitzichten over Melbourne, tot voorbij de verst gelegen buitenwijken. Weer beneden bezocht ik de St. Paul’s Cathedral. Hier heb ik een kaarsje aangestoken voor mijn dierbaren aan de andere kant van de wereld. Langzaam liep ik door het winkelhart van Melbourne terug naar Hotel Discovery.
De tweede dag vol sightseeing begon ik om de hoek, bij de Queen Victoria Market. Het is de grootste en oudste openluchtmarkt van Australië en op het zuidelijk halfrond. Ik slenterde door de gigantische hal vol Australische souvenirs en kunst, T-shirts en jassen, leer, zeep en ga zo maar door. Ik heb de drukte bij de groenten en het fruit maar omzeilt. Na de Old Melbourne Gaol en de modern chique en statige staatsbibliotheek van Victoria was het tijd voor werelderfgoed: de Carlton Gardens en de Royal Exhibition Building. Dit was het eerste in Australië dat op de lijst kwam, lang voor de Sydney Opera House! Het gebouw lijkt op de Taj Mahal. Ik besloot mezelf de wachttijd te besparen en liep om de gigantische rij heen naar het zeer boeiende, interactieve Melbourne Museum over onder andere het brein, evolutie en Melbourne. Ook nam ik een kijkje in de hal van het IMAX theater. Ik vervolgde mijn weg naar de St. Patrick’s Cathedral. Langs het parlementsgebouw en door de Treasury Gardens liep ik naar de Fitzroy Gardens. Hier staat de cottage van Captain Cook. Hier keek ik, met mijn interesse voor ontdekkingsreizen, stiekem erg naar uit. Het is een heel klein en knus huisje.
Zondag ben ik wat met mijn passie voor sport gaan doen. Ik ben naar het sportterrein geweest; Melbourne Park en het Olympisch park. Helaas kon ik de Hisense Arena, onder andere het toneel van de Australian Open, niet in vanwege Disney On Ice. Ook de Rod Laver Arena is in gebruik voor concerten van Pink. Dit is voor mij één van de belangrijkste stadions. Het is de plek van de finales van de Australian Open en de wereldkampioenschappen turnen in 2005. Maar er is gelukkig toch een beperkte tour. De tennisvelden van Wimbledon en Roland Garros liggen volledig overhoop. Toen we even een super box binnen mochten, was er een heel klein stukje van het gordijn open waardoor ik tóch de arena zelf heb gezien. Zodra de tour afgelopen was, spoedde ik me naar de Melbourne Cricket Ground voor de `footy’: Sydney tegen Melbourne. Deze arena diende in 1956 als Olympisch Stadion. Het was een mooie wedstrijd, al begreep ik het spel niet.
Maandag verliet ik de drukte van de stad en dook ik de natuur in. Ik dwaalde door de prachtige tuinen direct ten zuiden van het centrum en de rivier de Yarra, met op de achtergrond de hoge flatgebouwen van de stad en het geruis van de auto’s. Via de Sidney Myer Music Bowl, een openluchttheater, liep ik naar de Shrine of Remembrance, een piramide-achtig bouwwerk ter nagedachtenis aan de militairen die zijn omgekomen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hierna ben ik de weg overgestoken en heb ik een rondje gemaakt door de Royal Botanic Gardens. De meest exotische flora (en fauna) is hier te vinden. Direct buiten de botanische tuinen heb ik de buitenkant van La Trobe’s Cottage bekeken en ben ik via de straten van Southbank naar het Immigration Museum gegaan. De film die werd vertoond bij binnenkomst sloeg in als een bom. Omdat ik zoveel van het land ben gaan houden, zie ik het bij mezelf nu ook eerder gebeuren. Ik had voordat ik vertrok niet verwacht dat ik zo zou integreren na krap een half jaar, aangezien er na anderhalf jaar in Breda nog steeds geen natuurlijke zachte g of `houdoe’ uit mijn mond komt.
Nu ik alles in de stad zelf had gezien, besloot ik dinsdag een tour te doen naar Philip Island. De eerste stop was bij de kleurrijke strandhutjes op Brighton Beach. Via Dingley, Dandenongen Cranbourne reden we naar het volgende hoogtepunt: Maru Koala &Animal Park. Wonderbaarlijk genoeg was koala Koobaroo wakker. Deze dieren slapen meer dan twintig uur per dag en zijn niet langer dan een kwartier per keer wakker. Maar deze koala liep vlak boven ons over de balken en keek me recht aan. Wat een professionele foto. Ik heb nu ook de zeldzame witte kangoeroe gezien en een kleintje in de buidel. Niet vlak hierna was French Island in zicht en even later ook het groene Philip Island. We bezochten Panny’s chocoladefabriek, met pinguïns en koala’s van chocolade. Toen liepen we even Woolamai Beach op, waar we de piramiderots konden zien. Ik pakte nog even een foto mee van het beroemde Grand Prix circuit. De volgende stop was bij de zwarte rotsen van The Nobbies. De zonsondergang blijft betoverend. Ook blijft het mooi om de wallaby’s nu echt in hun natuurlijke omgeving te zien. Het was bijna donker en dus tijd voor het hoogtepunt van de dag: de pinguïn parade! Exact op het moment dat ik er klaar voor zat, zag ik de eerste witte buikjes uit de zee waggelen. In grote aantallen staken ze het strand over op weg naar hun bunker. Dit deden ze echter wel veilig in groepen. Het was alsof de kleine pinguïns het voor de toeristen deden. Het is puur natuur, maar het leek een groot toneelstuk. En honderden toeristen waren toegestroomd om dit te aanschouwen. De pinguïns waren letterlijk de sterren van de show. De heldere hemel was gevuld met sterren.
Van nummer twee naar nummer één. Veertien uur in de bus naar het oosten en je komt waar ik nu ben. Tot mijn volgende reisverslag!